Skip to main content
Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι 4 μικροί αδένες (μεγέθους φακής) που εντοπίζονται στο πίσω μέρος του λαιμού, πίσω από το θυρεοειδή αδένα. Η λειτουργία τους –μέσω της παραγωγής μίας ορμόνης που λέγεται παραθορμόνη (ΡΤΗ)- αφορά στη ρύθμιση της ισορροπίας του ασβεστίου στον οργανισμό μας.
Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι 4 μικροί αδένες (μεγέθους φακής) που εντοπίζονται στο πίσω μέρος του λαιμού, πίσω από το θυρεοειδή αδένα. Η λειτουργία τους –μέσω της παραγωγής μίας ορμόνης που λέγεται παραθορμόνη (ΡΤΗ)- αφορά στη ρύθμιση της ισορροπίας του ασβεστίου στον οργανισμό μας.

Υπερπαραθυρεοειδισμός

Ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μία σπάνια νόσος που προκαλείται όταν ένας ή περισσότεροι από τους παραθυρεοειδείς αδένες απελευθερώνουν υπερβολική ποσότητα παραθορμόνης, προκαλώντας αύξηση των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα. Τα συμπτώματα συχνά απουσιάζουν στην πρώιμη νόσο.

Υπάρχουν δύο τύποι υπερπαραθυρεοειδισμού, πρωτοπαθής και δευτεροπαθής:

Στον πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό, οι παραθυρεοειδείς αδένες παράγουν υπερβολική ποσότητα PTH, η οποία προκαλεί αύξηση του επιπέδου του ασβεστίου στο αίμα σας.

Στον δευτεροπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό, η υπερδραστηριότητα των παραθυρεοειδών αδένων εμφανίζεται ως απόκριση σε μια άλλη κατάσταση που προκαλεί απώλεια ασβεστίου,  στην  προσπάθεια να διατηρήθούν τα επίπεδα του ασβεστίου στα φυσιολογικά όρια. Παραδείγματα καταστάσεων που μειώνουν τα επίπεδα ασβεστίου περιλαμβάνουν νεφρική ανεπάρκεια, σοβαρή ανεπάρκεια βιταμίνης D και σοβαρή ανεπάρκεια ασβεστίου.

Οι αιτίες του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού περιλαμβάνουν:

  • Αδένωμα παραθυρεοειδούς αδένα που είναι η πιο κοινή αιτία.
  • Υπερπλασία παραθυρεοειδών αδένων.
  • Ακτινοθεραπεία στην περιοχή του λαιμού.
  • Κληρονομικές παθήσεις, όπως πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία τύπου 1 που αποτελεί μια σπάνια αιτία.
  • Καρκίνος παραθυρεοειδούς αδένα (σπάνιος).

Πώς αντιμετωπίζεται ο υπερπαραθυρεοειδισμός;

Εάν έχετε ήπιο υπερπαραθυρεοειδισμό, χωρίς συμπτώματα, και τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα είναι μόνο ελαφρώς αυξημένα, ο γιατρός σας μπορεί να μην επιλέξει να τον αντιμετωπίσει αμέσως αλλά θα παρακολουθεί τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα, τη λειτουργία των νεφρών και την οστική πυκνότητα.

Εάν έχετε πιο σοβαρά συμπτώματα υπερπαραθυρεοειδισμού ή έχει εντοπιστεί κάποιο αδένωμα παραθυρεοειδούς μπορεί να είναι απαρείτητη η  χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των υπερλειτουγούντων αδένων από έμπειρο χειρουργό ενδοκρινών αδένων.

Ποια είναι τα συμπτώματα του υπερπαραθυρεοειδισμού;

Εάν έχετε ήπιο υπερπαραθυρεοειδισμό, μπορεί να έχετε μερικά από τα ακόλουθα συμπτώματα:

  • Πόνος στις αρθρώσεις.
  • Μυϊκή αδυναμία.
  • Αίσθημα κόπωσης.
  • Κατάθλιψη.
  • Πρόβλημα συγκέντρωσης.
  • Απώλεια όρεξης.

Εάν ο υπερπαραθυρεοειδισμός σας είναι πιο σοβαρός, μπορεί να έχετε:

  • Ναυτία και έμετο.
  • Σύγχυση, λήθη.
  • Αυξημένη δίψα και ανάγκη για ούρηση.
  • Δυσκοιλιότητα.
  • Πόνος στα οστά.

Άλλα προβλήματα που σχετίζονται με σοβαρό υπερπαραθυρεοειδισμό περιλαμβάνουν:

  • Μειωμένη νεφρική λειτουργία.
  • Νεφρολιθίαση.
  • Οστεοπόρωση.

Yποπαραθυρεοειδισμός

Ο υποπαραθυρεοειδισμός είναι μια σπάνια, θεραπεύσιμη πάθηση που συμβαίνει όταν έχετε χαμηλά επίπεδα παραθορμόνης, γεγονός που οδηγεί σε χαμηλά επίπεδα ασβεστίου και υψηλά επίπεδα φωσφόρου στο αίμα. Το ασβέστιο και ο φώσφορος είναι και οι δύο ηλεκτρολύτες και αποτελούν το κλειδί για πολλές σημαντικές λειτουργίες στο σώμα σας. Εξαιτίας αυτού, είναι σημαντικό ο υποπαραθυρεοειδισμός να αντιμετωπιστεί για να επαναφέρετε τα επίπεδα ασβεστίου και φωσφόρου στο αίμα στο φυσιολογικό. Τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου, ένας άλλος σημαντικός ηλεκτρολύτης, μπορούν επίσης να προκαλέσουν υποπαραθυρεοειδισμό.

Που οφείλεται ο υποπαραθυρεοειδισμός;

Οι αιτίες του υποπαραθυρεοειδισμού περιλαμβάνουν:

  • Βλάβη στους παραθυρεοειδείς αδένες σας: Περίπου το 75% των περιπτώσεων υποπαραθυρεοειδισμού είναι από τυχαία βλάβη στους παραθυρεοειδείς αδένες σας από χειρουργική επέμβαση στον αυχένα ή στον θυρεοειδή
  • Ορισμένες γενετικές καταστάσεις: Τα γενετικά αίτια του υποπαραθυρεοειδισμού αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10% των περιπτώσεων. Η πιο κοινή γενετική αιτία είναι το σύνδρομο DiGeorge. Ένα μωρό που γεννιέται με σύνδρομο DiGeorge δεν έχει παραθυρεοειδείς αδένες. Περίπου το 60% των παιδιών που έχουν υποπαραθυρεοειδισμό έχουν σύνδρομο DiGeorge. 
  • Ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες: Μια ασθένεια που ονομάζεται αυτοάνοσο πολυαδενικό σύνδρομο τύπου 1 οδηγεί το ανοσοποιητικό σύστημα να επιτεθεί στους παραθυρεοειδείς αδένες, γεγονός που προκαλεί χρόνιο υποπαραθυρεοειδισμό
  • Διηθητικές νόσοι όπως η αιμοχρωμάτωση, η νόσος Wilson και ορισμένες καρκινικές μεταστάσεις.
  • Χαμηλά επίπεδα μαγνησίου 

Ποια είναι τα σημεία και τα συμπτώματα του υποπαραθυρεοειδισμού;

Τα σημεία και συμπτώματα του υποπαραθυρεοειδισμού περιλαμβάνουν:

  • Μούδιασμα στα χείλη, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών.
  • Μυικές κράμπες.
  • Μυϊκοί σπασμοί (τετανία).
  • Κοιλιακό άλγος.
  • Σύγχυση.
  • Μη φυσιολογικός καρδιακός ρυθμός (αρρυθμία).
  • Καταρράκτης.
  • Σοβαρή τερηδόνα στα παιδιά.

Πώς αντιμετωπίζεται ο υποπαραθυρεοειδισμός;

Ο στόχος της θεραπείας για τον υποπαραθυρεοειδισμό είναι η ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων και η διόρθωση της ποσότητας ασβεστίου και μετάλλων στο σώμα σας.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:

  • Λήψη συμπληρωμάτων ανθρακικού ασβεστίου και βιταμίνης D
  • Δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε ασβέστιο και χαμηλής περιεκτικότητας σε φώσφορο
  • Λήψη ενέσιμης αγωγής με υποκατάστασητης παραθορμόνης

Υπάρχουν επιπλοκές του υποπαραθυρεοειδισμού;

Οι μακροχρόνιες επιπλοκές του υποπαραθυρεοειδισμού μπορεί να περιλαμβάνουν:</>

  • Προβλήματα με τη νεφρική λειτουργία.
  • Νεφρολιθίαση.
  • Καταρράκτης.
  • Επασβεστώσεις εγκεφάλου.

Ειδικά για τα παιδιά, οι επιπλοκές από τον υποπαραθυρεοειδισμό μπορεί να περιλαμβάνουν:

  • Κακή ανάπτυξη.
  • Οδοντιατρικά προβλήματα.
  • Αργή νοητική ανάπτυξη.

Ο υποπαραθυρεοειδισμός είναι μια σπάνια πάθηση. Τα συμπτώματα του υποπαραθυρεοειδισμού μπορεί να είναι ήπια και μη ανιχνεύσιμα, επομένως είναι σημαντικό να ενημερώσετε τον γιατρό σας εάν έχετε παράγοντες κινδύνου για υποπαραθυρεοειδισμό, όπως οικογενειακό ιστορικό παθήσεων παραθυρεοειδούς ή χειρουργική επέμβαση στον αυχένα ή στον θυρεοειδή. Ο ενδοκρινολόγος σας μπορεί να κάνει μερικές απλές εξετάσεις αίματος για να βεβαιωθεί ότι τα επίπεδα της παραθορμόνης και του ασβεστίου σας είναι φυσιολογικά.